در خوشی ها

بدترین خصوصیت دوره های خوش زندگی
جز اینکه زود ته میکشند
اینست که هیچ اثری باقی نمیذارند

آدم وقت ندارد-یا- به فکرش نمیرسد که 

ثبتش کند- خودشان هم به ذهن نمیان

اینست که بعد اتمامشان

انگشت به دهان میمانی که :چه شد آن یک هفته ی طلایی زندگانیمان؟

چه خبری بود که خوش گذشت؟

 میماند یه لبخند گذرا بر لب و یک نگاه دور

هنگام یاد آوری آن روزها یا شنیدن اهنگها و بوها و باقی ...

پ.ن. نویسنده روز های خوش پاییزی ای را دارد میگذراند

پ.ن. ۲ این پاییز لامصب 

پ.ن.۳ با تشکر از تمام مسئولین