در انتقام و گذشت

که باید کسی باشه که ازش« انتقام »تمام این درد هارو بگیری...

کسی که هر کاریش کنی مقصره

یعنی

با هر اغماضیم نگاهش کنی 

جایی 

کاری

حرفی چیزی

انجام داده که نباید 

برای تمام اینا یه مصداق سر و مر و گنده وجود داره

«خودت»
پ.ن. انسان باید با این روحیه با کنکور برخورد کنه: 

چرخ برهم زنم ار غیر مرادم گردد/ من نه آنم که زبونی کشم از چرخ فلک

نه روحیه کنونی من :

...اینک با طعم همیشگی تلخی همیشه در تناقض با نام مولف

به صرف مصدر تحمل میپردازیم
پ.ن.۲ خیلی مزخرفه آقا

...خیلی

در مشغول داشتن گوش

یقینا 

یکی از دلایل کثرت تعداد ام پی تری پلیر ها و انسان هایی که تماما به آن گوش میدهند این است که در مملکت٬ در خانواده٬ در اتوبوس و مترو هر جا  که دیگران هستند٬چیز هایی بسیاری برای نشنیدن وجود دارد   

در باب د لـ ـتـ ـنـ ـگـ ـي

دلتنگی بر زبان نمیاید
با آرایه ها و وزن عروضی هم همقدم نمیشود
وصف ناشدنی اما درک شدنی است

همیشه هم آغوش تنها یی و غربت و هجران است 

حتی اگر آنها وصف شوند او زیر بار این رسوایی نمیرود که نمیرود 

سوزان نیست٬اشک آور میتواند باشد اما به هق هق دچار نمیشود

سرد است و منتظر..مثل یاد دوست و آب دریا٬ سرد است

شبها به تختت نشت میکند٬آرام و با ناز تن ریز و لاغرش را توی بازو هایت جا میکٌند٬وقتی مطمـئن میشود که خوابی دست های سردش را روی گردنت٬ بر پهلوهایت میکشد

تا به یاد داشته باشی-تا از یاد نبری

پ.ن." انسان حیوانیست برده عادت"

گذشتـــــ ـه

آدم گاهی وقتا میخواد روی گذشتش الکل بریزه٬کبریت بکشه٬آتیشش بزنه
بعد به همه چیز پشت کنه و از اول یه جور دیگه ای شروع کنه 

غافل ازینکه گذشته زرنگ تر از این حرفهاست و لشکر قدرتمندی به فرماندهی "خاطرات" داره

و ...

همانگونه که آغاز کرده ای ٬ تا ابد بر همان خواهی بود ....

...

یه روز از خواب پا میشی
میبینی شدی یه تیکه از دیوار
حتی مثل گره گوار سامسا ی کافکا،احساس ترس و تعجب هم نمیکنی
فقط مثل یه تیکه دیوار حرف گوش کن حامل سفید و چرک..."تحمل " میکنی...

باید ها

Edit

باید ها

by Shirin Zed on Saturday, January 21, 2012 at 12:58am

من الان فکر میکنم خانواده را باید حذف کرد
دوست را باید حذف کرد
باید با نفرت بود
باید قتل عام...نسل کشی کرد
باید خشم کشی کرد
باید احساس را کشت و با نفرت وقدرت و بی رحمی کشت
باید بی رحمانه کشت
باید هانیبال٬کالیگولا بود
درد زیادی زیاد است
درد ی که درد هم نیست حتی
باید به اخلاق٬عفت٬به عشق و علاقه پشت کرد
درد را باید کشت
اگر نه
دستگاه احساس درد را باید کشت
باید ادبیات را کشت
باید نا امیدی را کشت
باید کشت
باید کشت
باید...
خود را حتی ....شاید

پ.ن. نوشته شده در حال بسیار بد
.نویسنده نمیداند که باید به الان عمل کند یا آنچه عاقلانه ست
نویسنده هیچ حال خوشی ندارد

صبح سیاه

آنها فقط حقیقت های غلو شده ای هستندکه در کلام زشت و منزجر کننده جلوه میکنند
حقیقت بودنشان مسجل است٬به زشتی آنها هم عادت میکنیم
*
خدا نقطه ی آخر نا امیدی است
وقتی با جست و جو در پنهان ترین زوای ذهنت هم به پاسخ نمیرسی
ناتوانی مغز ریزت را در برابر هستی میبینی
به او
نقطه ی پرگار هستی
به واحد قهار میرسی
هیچ نبردی نیست که درآن بر او پیروز شوی
و این ایمان مقطعی و کذایی
زیبا که نیست
آلوده به شرک پیشین و لا شک پسین
و از سر خواری و ناتوانیست
پای فطرت و عقل و این قبیل شراور(جمع مکسر شر و ور)هم به آن نمیرسد
*
حقیقت نفرت و بدی و کینه و نیست
نادانی و حماقت است
ما با معده مان فکر میکنیم
درگیر جنگی که هیچ کس در آن مقصر نیست و همه به نوعی در آن دست دارند
هیچ برنده ای وجود ندارد و همه بازنده اند
و طرف ما در این جنگ بی پایان خود و خون و رگ و ریشه ماست
دروغ چرا؟
ما بدبختیم
*
پایان شب سیه سپید است
باشه! همیشه همینطور بوده است
اما
پشت صبح سپید یک هیچ بزرگ است