پروااااز

یه وقتایی هست که من 

موسیقی گوش میدم و راه میرم

با عینک آفتابی و کلاه از ترس آفتاب

و مقنعه پشت گوش از ترس باد

و کوله ی پر از کتاب

وقتایی که کتونی راحت پامه(تقریبا همیشه)و محکم راه میرم

که صدای موسیقی اونقدر زیاده که از شنیدن قضاوت و تیکه های ملت آزادم

که به جهان با تحقیر نگاه میکنم

که فکر میکنم که ثابتم و-جهان داره لیز میخوره-و دارم میرم که با همین ابزار «دنیا»رو فتح کنم

که به پرواز بپردازم

پروااااااز

خیلی خوبه

پ.ن. یک نوشته ی ساده

حـــــالـ ـــبـد

درس نخواندن و حال بد

علت معلول یکدیگر هستند

در حدی که منجر به تشکیل یک دورباطل -که هیچ هم باطل نیست- میشوند

آنهم از نوع مصرح 

اینطور که:

حالت بد است درس نمیخوانی

درس نمیخوانی حالت بد میشود

و دوباره درس نمیخوانی

بدتر از آن آدم های هستند که از روی خیر خواهی آدم را نصیحت میکنند

آخ آخ آخ....

و آدم که که دلش میخواهد خیلی آرام 

یه گوشه

درازکشیده-بدون مزاحم-

بمیرد

پ.ن. تنها و بیکس

اسیر دست زندگی

پ.ن. خیلی بده آقا.......خیلی 

پ.ن. درگیر ریدیو هد و آرکایو